Pardon, En Güzel Aile Sizsiniz!

İlk yazımda çok yaram olan bir konuya değinmek istiyorum. Ne zamandır insanlara sormak ve üzerinde düşünmek istediğim bir soru var. Nasıl sorsam, ne şekilde anlatsam veya hangi yönden düşünsem, bilemiyorum. Aile neydi? Biraz hızlı ve paldır küldür bir soru oldu fakat gerçekten, aile neydi?
Annenin ve babanın, çocuklarına maddi destek verip istediği her şeyi alması mı? Başkalarının yanında sevgi pıtırcığı olanların eve geldiğinde çocukların o yediği dayak mı aile? Çoğu ebeveyn , çocuğunu doyurunca, cebine de parasını koyunca aile olduğunu sanıyor. Peki hiç o karnı tok, cebinde parası olan o çocuğunuza sordunuz mu hiç mutlu musun diye? Neden mutlu olsun ki? Sevgi yok, kimse saçlarını okşamıyor belki de, öperek evden yollamıyor her sabah ama pardon. Unuttuğum bir şey var. Parası var cebinde, o kendilerini aile sanan insancıklar koydu değil mi? Zaten kesin o çocuk param var diye mutludur sevgili kendini mükemmel sanan anneler ve babalar. Ey yine kendilerini ene güzel aile sananlar! Çocuklarınızın mutluluğu para değil. Çocuklarınızın mutluluğu, saçlarına dokunana eller, ufak bedenini saracak olan şefkatli kollar, ona söylenen güzel sözlerdeki ses tonu..."Para var, huzur var." diyen babalar! Peki hiç sordunuz mu evladınıza parayla mı olur her şey? Parada huzur olsaydı, verilen paraları biriktirip sarılmanız için önünüze binlerce lira dökebilecek milyonlarca çocuk var, inanın. Gidin, bir kere de olsa sorun onlara ve gidip sarılın saf benliğinizle. Cebine koyduğunuz para mı gülümsetiyor yoksa nefis bir kucaklaşma mı? Gidin ve şimdi çocuğunuzun tebessümünü izleyin. Sonra neyin huzur verdiğini zaten çocuğunuzun benliğindeki o berrak koku ile kavrayacaksınız.